22 sep Rinus Zuijdweg – Razzia Veteraan
Rinus Zuijdweg (nu 95) was 17 jaar toen hij op 10 november 1944, via De Kuip, gedwongen werd afgevoerd naar Duitsland. Rinus kwam eerst terecht in een soort invasievaartuig, vervolgens in een kolenboot en tot slot in een oude treinwagon. Deze reed ’s nachts, uit angst dat de geallieerden deze overdag eenvoudig konden beschieten. Eenmaal in Duitsland moest hij onder bewaking van gewapende militairen werken aan de reparatie van de spoorwegen.
Zuijdweg: “Als jonge jongen probeerde ik aan de razzia te ontkomen door een korte broek te dragen, zo leek ik jonger. Ik werd echter verraden door een Duitsgezinde buurvrouw. Dus ik ging maar en meldde me met de voorgeschreven uitrusting: kleding, schoenen, een mes, vork en lepel, drinkbeker en boterhammen voor één dag.”
Overleven
De tijd die volgt is bepalend voor de rest van zijn leven. Ontberingen en angst houden hem in de greep. Rinus overleeft het gelukkig, ondanks de aanhoudende bombardementen en beschietingen van de geallieerden. Zuijdweg: “Ik heb goede contacten opgedaan met een Duitse familie en die ook nog onderhouden na de bevrijding door de Britten. Bij hen mocht ik schuilen bij onze bevrijding, totdat hun huis ook aan flarden geschoten werd door tanks van de Engelsen. We bleken midden in het front te zitten. Ik moest rennen voor mijn leven met kogels die om mijn oren floten en zelfs schuilen in een schuttersputje in een weiland. Nog nooit was ik zo bang geweest”.
Wederopbouw
Met een andere Hollander “organiseerde” hij schone kleding en een fiets. Hiermee reden ze zo’n 100 km naar Osnabrück. Toen via Gronau naar Enschede. Daar werden ze gescreend en ontluisd. In ‘s-Hertogenbosch kwam de trein niet verder. Veel familie stond daar te wachten of hun vader of zoon erin zouden zitten. Vervolgens ging hij met een boot naar Rotterdam en werd bij de Boompjes ontscheept. Na een paar weken ging hij alweer aan de slag. Rotterdam was immers zwaar gehavend. Na de hongerwinter stond nu alles in het teken van de wederopbouw. Het opbouwvirus waarde rond. ”Sterker door strijd” was en is de oproep. Met bloed, zweet en tranen werd gebouwd en geploeterd om weer een centrum te creëren en een haven van wereldfaam. Met veel liefde voor de stad heeft hij als kraanmachinist meegeholpen aan de wederopbouw van de zo door de oorlog geteisterde stad.
Trots
De oorlog vindt Rinus een litteken voor zijn hele verdere leven, maar geen trauma. Rondom kerst komt wel alles naar boven. Met grote stappen ging hij naar volwassenheid. Studeren kon hij niet door concentratieverlies, de oorlog zat nog in hem. Maar als hij nu de Skyline ziet als hij over de Erasmusbrug rijdt is hij wel enorm trots op zijn Rotterdam, waar hij uiteindelijk goed is terechtgekomen.
Initiatief Razzia Monument Rotterdam
Rinus: “Ik wil in eerste instantie de initiatiefnemers van het razzia monument bedanken voor het idee. Jarenlang is er, buiten de jaarlijkse herdenking in het Feyenoord stadion, aan deze oorlogsgeschiedenis weinig ruchtbaarheid gegeven. Er waren belangrijker zaken, o.a. de wederopbouw, die de aandacht vroegen.
Ook wil ik deze gelegenheid gebruiken om onze burgemeester, de heer Aboutaleb, te bedanken. Vanaf zijn benoeming in 2009 was hij altijd met een passende toespraak aanwezig bij de herdenkingen. Hij is, heb ik begrepen, een enorm groot voorstander van het realiseren van het monument. Graag zal ik het monument over de “Mensenjacht” promoten. Helaas was ik zelf slachtoffer van de razzia, maar later heb ik de lotgevallen van dwangarbeiders kunnen beschrijven. In de media zal ik actief aandacht blijven vragen voor dit stuk van de Rotterdamse oorlogsgeschiedenis.”